Co zrobić, aby bliska mi osoba zechciała się leczyć z uzależnienia od alkoholu?

Tego typu pytania terapeuci słyszą bardzo często. Trzeba natomiast wiedzieć, że leczenie uzależnienia jest długim i żmudnym procesem, wymagającym czasu i poświęcenia zarówno ze strony terapeuty, jak i osoby uzależnionej. Ale samo podjęcie decyzji o leczeniu jest już połową sukcesu. Terapeuci w Specjalistycznym Ośrodku Terapeutycznym WSPARCIE pomogą podjąć taką decyzję. Praca terapeutyczna z osobami uzależnionymi od alkoholu nie przebiega według ustalonego z góry szablonu. Każdy pensjonariusz jest inny, stąd różnego rodzaju problemy napotykane podczas terapii odwykowej. Najczęstszą trudnością jest brak motywacji pensjonariusza do podjęcia leczenia, a co za tym idzie, brak chęci do porzucenia nałogu i ciągłe zaprzeczanie chorobie. Dlaczego? Bo tak jest najwygodniej i nie wymaga żadnego wysiłku. Alkohol poprawia nastrój, redukuje napięcie i tłumi uczucia. Bardzo silna jest natomiast obawa, że bez niego stawienie czoła codziennym problemom nie będzie możliwe, dlatego osoba uzależniona nie jest gotowa na rozstanie z nałogiem. Jednak z biegiem lat, wraz z rozwojem choroby alkoholowej, rodzina i bliscy nie są w stanie dłużej obcować z osobą uzależnioną. Za wszelką cenę chcą doprowadzić do tego, by podjęła się leczenia. Powód zwykle jest taki sam. To sytuacje problemowe, wynikające z nadużywania alkoholu. Po jednej stronie mamy bliskich dążących do rozpoczęcia terapii, z drugiej – alkoholika, który nie jest gotowy na odstawienie trunku. Perspektywę rozstania z alkoholem bardzo przeżywa i, jeśli będąc w takim stanie, rozpocznie terapię pod namową rodziny, będzie podczas niej bardzo się opierać oraz wycofywał. Wybierze ucieczkę jako jedyne wyjście z sytuacji, które nie dopuszcza rozstania z piciem. Z pomocą pensjonariuszowi przychodzi terapeuta naszego ośrodka, pomagając zrobić kalkulację zysków i strat. Jego zadaniem jest pokazać, że to, co uzależniony uważa za zysk, czyli regulowanie uczuć, może osiągnąć w zdrowy sposób, bez wspierania się alkoholem. Terapeuta pomaga rozstać się z alkoholem, pokazuje, że życie może być inne – bez przykrych konsekwencji związanych z chorobą alkoholową. Zadaniem terapeuty uzależnień jest rozumienie pensjonariusza i wspieranie go. Ma przekonać osobę uzależnioną, że ona sama wie najlepiej, czego doświadcza w wyniku picia . Ma też pomóc w stopniowym rozstawaniu się z alkoholem. Rozpoczęcie uczestnictwa w terapii często jest równoznaczne z tym, że pensjonariusz zaczyna zdawać sobie sprawę, że jest osobą chorą. Zaczyna o tym mówić otwarcie na spotkaniu z terapeutą, miejscu dla niego bezpiecznym. Alkoholizm jest chorobą która wzbudza ogromny wstyd. Ludzie nie chcą być alkoholikami. Bardzo często zaprzeczają więc chorobie i tkwią w niej dzięki wątpliwym zyskom których doświadczają. Dlatego też jest im bardzo trudno wydostać się z tej matni. Nawet jeśli już przyznają przed sobą, że są chorzy, to nie wiedzą, jak z chorobą sobie poradzić. Terapia jest dość specyficzną formą pomagania drugiemu człowiekowi, opartą na zaufaniu i otwarciu się w zasadzie przed obcą osobą. Rolą terapeuty jest dostosowanie terapii do predyspozycji osobowościowych pensjonariusza. Jeśli jest bardziej zamknięty i wycofany, sam proces terapeutyczny będzie trudniejszy. W takich sytuacjach terapeuci w naszym ośrodku wykazują więcej cierpliwości i życzliwości oraz dostosowują tempo pracy do pensjonariusza. Gdy pensjonariusz jest osobą otwartą, mającą więcej odwagi, praca idzie zdecydowanie sprawniej. Taka osoba z dystansem podchodzi do siebie i swojego uzależnienia. Doskonale wie, że alkoholizm to jest choroba, przez którą stała się innym człowiekiem. Terapia jest procesem długotrwałym. W naszym Ośrodku trwa 3 tygodnie, z możliwością przedłużenia o kolejne tygodnie, a zależy to od pensjonariusza i jego gotowości do opuszczenia ośrodka. Dlatego też w naszym ośrodku terapii uzależnień stawiamy na naukę odpowiedzialności za swoje życie. Praca nad rozpoznaniem szkód wynikających z picia alkoholu jest istotna, ale ważniejsze jest skupienie się nad przyszłością i nabywaniem umiejętności radzenia sobie w nowym życiu bez alkoholu.I to właśnie nad tym skupiamy się głównie w naszym ośrodku terapii uzależnień. Po zakończeniu leczenia zalecamy dalszy kontakt z terapeutą, który ukierunkuje działania pacjenta na radzenie sobie z trudnościami w zdrowieniu, np. z głodem alkoholowym. Zachęcamy również do uczestnictwa w grupach wsparcia takich jak grupy Anonimowych Alkoholików.